اسباب‌بازی
رولان بارت سعی دارد به ما یادآوری کند که اسباب‌بازی کودک، یک شیء معصوم و وسوسه‌انگیز برای بازی نیست بلکه اسباب‌بازی‌ها ایدئولوژی‌های متنوع دنیای مدرن بزرگ‌سالان را کُدگذاری می‌کنند. بارت نخست خاطرنشان می‌کند که اسباب‌بازی‌ها به‌عنوان مینیاتورهایی از دنیای بزرگ‌سالان بوده و به ما اجازه می‌دهند کودکان را به‌عنوان افرادی منحصربه‌فرد که می‌توانند به شکلی مستقل در این جهان عمل کنند، تجسم کنیم. از آنجایی که اسباب‌بازی‌ها نسخه‌هایی از جهان بزرگ‌سالان را در اندازه‌ی کوچک بازتولید می‌کنند، به بزرگ‌ترها اجازه می‌دهند کودکان را به‌عنوان «بزرگان کوچکی» بشناسند که نیاز دارند مهارت‌ها و رفتارهایی را فرا بگیرند که اسباب‌بازی‌ها می‌توانند آن‌ها را آشنا کنند.
در همین راستا، اسباب‌بازی‌ها با قرار دادن اسطوره‌ها و ایدئولوژی‌های دنیای مدرن در خدمت هدف ایدئولوژیک هستند، چه این اسطوره‌ها متعلق به جنگ، حمل‌ونقل و علم باشند، چه مدل مو و مُد. ممکن است در اینجا به این مباحث بیندیشیم که کدام اسباب‌بازی برای کودکان مناسب است: آیا بازی کردن با اسباب‌بازی باربی برای دختربچه‌ها معقول است؟ آیا پسربچه‌ها باید با اسباب‌بازی‌هایی بازی کنند که کلیشه‌های مردانه را داشته و مثلاً سرباز، تفنگ یا شمشیر باشد؟ به نظر بارت، اسباب‌بازی‌ها به کاربرانشان اجازه می‌دهند تا خودشان را به‌عنوان کنشگرانی هدفمند مانند؛ «مالک»، «کاربر» و «عامل» در این جهان بشناسند تا اینکه خلاق باشند. در این راستا و به‌ویژه اگر اسباب‌بازی‌ها از جنس پلاستیک باشند، به خلق رابطه‌ای با جهان کمک می‌کنند که از طبیعت جدا شده است.